သံလွင်မြစ်

သံလွင်မြစ်ဖက်ခြမ်း ကုန်းစောင်းမှာ ဆောက်လုပ်ထားတဲ့ တပ်ရင်းရုံးဟာ ငြိမ်သက်လွန်းလှတဲ့ ညရဲ့အမှောင် ထုအောက်မှာ အလင်းမဲ့နေတယ်။ ကုန်းမို့မို့လေးပေါ်မှ မြောက်ဖက်ကုန်းစောင်းမှာ ဆောက်ထားသော စားဖို ဆောင်ဖက်ကို အနီးငယ်ဆင်းလိုက်တော့ စားဖိုဆောင်ထဲတွင် မီးရောင်တွေ့လို့ ဆက်ဆင်းသွားလိုက်တယ် ငြိမ်းစု ညဟာ သဘာဝရဲ့နောက်ခံ ပန်းချီကားတချပ်လို တည်ငြိမ်လွန်းလှပေါ့။ အပြင်းစား ရောခ်တေးဂီတ တပုဒ်လို တဝေါဝေါ စီးဆင်းနေတဲ့ သံလွင်မြစ်ရေစည်းသံနဲ့အတူ လရောင်ဟာ စည်းချက်ညီစွာ သံလွင်မြစ်ရေပြင်ထက်တွင် လှုပ်ခတ်လွန့်လူးလို့နေတယ်။ တပ်ရင်းကုန်း မြစ်ကမ်းပါးအစွန်းမှာ ထိုင်ရင်း ကျနော့် နှလုံးသွေးကို ဆူပွတ် ပူလောင်စေတဲ့ အတွေးများကို တွေးနေရင်း … တချိန်တည်းမှာ အသိတရားရဲ့ဖမ်းဆီးထိမ်းသိမ်းခြင်း ခံလိုက်ရတဲ့ နာကျင်ခံစားမှုတွေကို အသံတိတ် အော်သည်းတမ်းတနေမိတယ်။ လရောင်ဟာ သံလွင်မြစ်နဲ့အတူ ကခုန်နေပြီး ညဟာ တည်ငြိမ်စွာ ငေးမောကြည့်ရင်း နှုတ်ဆိတ်နေလေတော့ ဝိညာဉ်တွေ ပူးကပ်နေတဲ့ ငါဟာ … ဝံပုလွေ တကောင်လို နာကျင်စွာ ဟိန်းဟောက်နေမိတယ်။ ဘားတိုက်အတွင်းမှာ ရဲဘော်တချို့ ဆီမီးခွက်အလင်းရောင်ကိုအားပြု၍ စာဖတ်နေကြတယ်။ တပ်ရင်းရဲ့ ”လေ့လာရေးစင်မြင့်ပေါ်သို့” ဆိုတဲ့ ကြွေးကြော်သံအောက်မှာ သူတို့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်တွေးခေါ်မှုကို ထက်မြက်သည်ထက်ထက်မြက်အောင်သွေးနေကြတာပေါ့။ (more…)